Metoda skojarzeń swobodnych
Zgodnie ze starym przysłowiem: jeden rysunek wart jest tysiąca słów...
Jak łatwo można zauważyć, metoda skojarzeń swobodnych w skrócie polega na tym, że tworzysz dowolny rysunek z dowolnych elementów, które następnie nazywasz/opisujesz słowami obcego języka, którego właśnie się uczysz. W takim układzie większość elementów Twojego rysunku (podkreślam raz jeszcze, że to może być dowolna rzecz) to będą rzeczy, co do których nie będziesz wiedział, jak się je określa w danym, obcym języku. Pojawia się więc konieczność sięgnięcia po słownik, aby odnaleźć potrzebne słowo i to jest właśnie to, o co w tej metodzie głównie chodzi.
Sam widzisz, że metoda skojarzeń dowolnych jest bardzo prosta, ale diabelnie skuteczna. Warto założyć sobie oddzielny zeszyt, w którym będziesz tworzyć swoje rysunki i w wolnej chwili je przeglądać lub wymyślać nowe. Jej efektywność polega na nieskrępowanej pracy wyobraźni (a to domena prawej półkuli), połączonej z zapamiętywaniem znaczenia słów – co odbywa się w lewej półkuli. Dzięki temu pracuje cały mózg – co Tobie wychodzi tylko na korzyść.
Występuje tutaj również praca z rysunkami, co jest istotne dla wzrokowców (tj. osób, które do zdobywania nowych informacji używają głównie zmysłu wzroku), gdyż dla nich to kolejne ułatwienie. Jest to popularna metoda, często obecnie spotykana w większości dobrych podręczników i programów do nauki języków obcych.
Słowotwórstwo
Ta metoda polega na identyfikacji określonych elementów danego słówka, czyli poznaniu jego prefiksów (cząstek słownych, które stawiamy przed rdzeniem), sufiksów (cząstek słownych za rdzeniem) i samych rdzeni (cząstek, od których pochodzi dużo słów w języku, którego się uczysz). Chodzi tutaj o to, że znając prefiksy, sufiksy oraz
rdzenie można domyślić się znaczenia danego słówka, które widzisz czy słyszysz po raz pierwszy.
Teoretycznym uzasadnieniem sensowności stosowania metody słowotwórczej jest fakt, że wszystkie języki europejskie (z wyjątkiem fińskiego, węgierskiego i baskijskiego) wywodzą się z pnia indoeuropejskiego, a to znaczy, że występuje we wszystkich nich wiele podobnych słów zarówno co do wymowy, jak i znaczenia. Na przykład słowo ojciec to po angielsku father, po niemiecku Vater, po łacinie pater, po francusku pere, po włosku i hiszpańsku padre.
Punktem wyjścia w nauce słówek metodą słowotwórczą jest znajomość łaciny, gdyż to właśnie z tego języka pochodzi bardzo dużo prefiksów, sufiksów oraz rdzeni, które z biegiem czasu zostały wykorzystane do zbudowania określonych słów w danym języku, zachowując podobieństwo znaczeniowe do danego łacińskiego słowa, z którego pochodzą. Oto przykłady:
Prefiksy (przedrostki)
RE – (łac.) ponownie – np. replay (powtórka)
IN – przeczenie – np. inability (niemożność)
Rdzenie
Ferro -(łac.) nieść – np. transFER
(transfer)
Facio -(łac.) czynić – np. satisFACTION
(satysfakcja)
Sufiksy (przyrostki)
ABLE – (łac.) odnosi się do słów, które oznaczają zdolność do czegoś – np. lovABLE
(zdolny do pokochania lub godny pokochania)
NESS – (łac.) stan, rezultat – np. madNESS
(szaleństwo)
Spis wszelkich możliwych prefiksów, rdzeni i sufiksów znajdziesz w dobrym słowniku danego języka obcego. W zależności od języka liczba tych wszystkich elementów jest większa lub mniejsza, ale zawsze ograniczona, więc to jedynie kwestia Twojej wytrwałości, aby poznać je wszystkie. Dzięki temu będziesz w stanie rozpoznać znaczenie ogromnej ilości słów, które nawet nie wiesz, że mogą istnieć w danym języku.
Komentarz
Metoda dość trudna i skomplikowana na pierwszy rzut oka. Jej wartość docenimy zwłaszcza wtedy, gdy będziemy mieli opanowane pewne podstawy łaciny oraz będziemy uczyć się jakiegoś języka europejskiego. Wtedy szybko dojdziemy do wniosku, że wiele rzeczy (słówek, zwrotów, reguł) jest bardzo do siebie podobnych lub wręcz identycznych. Znacznie ułatwia to sam proces nauki i skraca czas, który musimy na nią poświęcić.
Stosowanie tej metody sprawdzi się dla nas zwłaszcza przy czytaniu różnego typu tekstów. Natrafiamy na nieznane nam słowo i zamiast szukać jego znaczenia w słowniku, możemy zastosować poznaną właśnie metodę. Podobnie słuchając jakiegoś nagrania w obcym języku, możemy szybko odkryć znaczenie nieznanego nam słówka.
Polecam stosowanie tego sposobu jako uzupełnienie, a nie jako główną metodę nauki obcego języka.
Dlaczego warto mieć pełną wersję?
Jak przy pomocy 15 najskuteczniejszych metod nauki języków obcych, wreszcie biegle opanować język angielski? Bądźmy ze sobą szczerzy. Aby nauka j. angielskiego była skuteczna, nie wystarczy tylko siedzieć i wkuwać na blachę kolejne słówka. Niestety „wkuwanie” przeważnie kończy się tym, że na drugi dzień niewiele pamiętasz, a przecież język powinieneś znać na długi czas, i elastycznie go używać, a nie tylko na czas egzaminu.
Wyjątkowość tej książki opiera się na tym, że opisane metody nie są tylko suchą teorią, którą trzeba wkuć na pamięć. Opisywane metody są prezentowane w praktyczny sposób, a więc konkretnie i na przykładach pokazują, jak możesz wykorzystać każdą z nich. Skuteczna nauka j. angielskiego możliwa jest poprzez skoncentrowanie się na trzech elementach: 1. Efektywność. 2. Właściwy sposób nauki. 3. Wydajność. Te elementy odnoszą się do pytań: „co?”, „dlaczego?” i„jak?” należy się uczyć. Innymi słowy: najpierw decydujesz, czego będziesz się uczył.
Ten wybór uzależniasz od tego, co da Ci największą praktyczną wiedzę w danym języku, w jak najmniejszej ilości czasu. Nie oszukujmy się. Wspaniale byłoby, gdyby powstała jedna idealna metoda nauki j. angielskiego, ale takiej nie ma. Dlatego też w
tym poradniku dostajesz aż 15 różnych metod do wyboru. Dzięki temu z każdej z 15metod możesz wybrać sobie to, co najbardziej Ci pasuje i te metody nauki, które dają
Ci największe efekty. Dosłownie możesz stworzyć własną metodę nauki z
połączonych części innych metod.
Pełną wersję książki zamówisz na stronie wydawnictwa Złote Myśli: http://www.zlotemysli.pl/weronikam,1/prod/6566/skuteczne-metody-nauki-jezyka-angielskiego-pawel-sygnowski.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz